Αντιγράφω από την Αυγή της Κυριακής τις παρακάτω σκέψεις του Μπαλτά:
5. Η συζήτηση για το σύστημα παιδείας που διεκδικούμε οφείλει
να ξεκινά από "πάνω" προς τα "κάτω". Από τις διδακτορικές
και μεταδιδακτορικές σπουδές προς το νηπιαγωγείο και τους βρεφονηπιακούς
σταθμούς. Όχι αντίστροφα. Γιατί μόνον έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε εποπτική
εικόνα του όλου. Και να ξέρουμε για τι μιλάμε.
6. Ξεκινώντας από εκεί, οι γενικές κατευθύνσεις είναι κατά
βάσιν δύο: μαθηματικά και φυσικές επιστήμες, ανθρωπιστικές και κοινωνικές
επιστήμες.
7. Οι στόχοι που οφείλουμε να θέσουμε για κάθε κατεύθυνση
οφείλουν να είναι μακράς πνοής, έστω και αν σήμερα φαντάζουν ουτοπικοί:
ελληνικό νόμπελ για τις φυσικές επιστήμες, ανάδειξη της χώρας μας σε παγκόσμιο
κέντρο ανθρωπιστικών και κοινωνικών σπουδών. Το δεύτερο, που είναι και
φτηνότερο, για λόγους ιστορικούς και γεωγραφικούς απολύτως προφανείς [Κ.Κ. endorsed!]. Δυνάμεις
υπάρχουν. Υπό την προϋπόθεση να σταματήσει ο συνολικός κατήφορος της κοινωνίας
μας και η συναρτημένη διάλυση της παιδείας. Αρκεί να το πιστέψουμε και να
συν-στρατευθούμε. Αγνοώντας τη συστηματική συκοφαντία. Υπό συνθήκες
αλληλοβοήθειας και άμιλλας, όχι ανταγωνισμού. Και να προχωρήσουμε έτσι στους
ριζικούς μετασχηματισμούς σχέσεων και δομών που απαιτούνται.
Πριν κάμποσο καιρό είχα σημειώσει:
Πριν κάμποσο καιρό είχα σημειώσει:
Το αναπτυξιακό μας δόγμα πρέπει να
είναι (το μόνο που μπορεί να είναι): να κάνουμε την Ελλάδα μια ‘Ελβετία του
πνεύματος’. Μόνο ακολουθώντας αυτό το
πρότυπο μπορούμε να βγούμε από την κρίση και να σηκώσουμε ξανά την Ελλάδα ψηλά
(και όχι αντιγράφοντας αδέξια αγγλοσαξονικά μοντέλα στρεβλής ανάπτυξης).
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.