Καλώς ήρθατε στη γαλέρα!

 Διάβασα κάπου ότι αρτισύστατο επιστημονικό περιοδικό (σε ηλεκτρονική μορφή) ζητά άρθρα προς δημοσίευση. Αν εγκριθεί, έπειτα από κρίση, από επιφανείς (!) κριτές, το άρθρο που θα στείλεις, τότε θα πρέπει να καταβάλλεις το ποσό των 100 ευρώ για να δημοσιευτεί.

Κα-τα-πληκτικό!

Κάνεις όλη τη δουλειά και πληρώνεις κι από πάνω!

Αυτό θα πει καπιταλισμός!

Πώς και δεν το έχουν ως τώρα σκεφτεί οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις (είδες για να είσαι πανεπιστημιακός, άλλο επίπεδο ρε παιδί μου, εξελιγμένο…): δουλεύεις έναν ολόκληρο μήνα κι επειδή πήρες τη χαρά της εργασίας (που ως γνωστόν η εργασία απελευθερώνει, κτλ.) οφείλεις να πληρώσεις για τη χρήση αυτού του μοναδικού δικαιώματος στην (εργασιακή) απόλαυση!

Α, και τα πνευματικά δικαιώματα του άρθρου σου τα εκχωρείς στο περιοδικό (το οποίο έχει λαμβάνειν από διαφημίσεις, κτλ. – αλλά εσύ είπαμε η χαρά της εργασίας!)

 

Καλώς ήρθατε στη γαλέρα!

 

P.S. Και θα πεις καλά κι αυτοί γιατί στέλνουν τα άρθρα τους και πληρώνουν πρόθυμα κι από πάνω; Επειδή έχουν φάει την παραμύθα αμάσητη! Όσο περισσότερες δημοσιεύσεις έχεις (άσχετα με το αν τις διαβάζει κανείς ή όχι) τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεις μια θέση στον ήλιο, κατά προτίμηση σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Φυσικά, έχει κι αυτό τη σημασία του αλλά… το ισχυρότερο όπλο για να βρει κάποιος νέος σήμερα μια καλή και αμειβόμενη θέση εργασίας είναι είτε οι δεσμοί συγγένειας είτε μια καλή οικογενειακή γνωριμία... τα δε λοιπά φούμαρα!