[...] ο Τζιορτζιόνε (1478; - 1510) δεν σχεδίασε πρόσωπα και πράγματα με σκοπό να τα τοποθετήσει αργότερα μέσα στο χώρο, όπως οι προηγούμενοι και οι σύγχρονοί του, αλλά αντιμετώπισε τη φύση, τη γη, τα δέντρα, τον άερα, το φως, τα σύννεφα και τους ανθρώπους με τις πόλεις και τα γεφύρια τους σαν ένα σύνολο. Ήταν ένα βήμα τόσο σημαντικό όσο σχεδόν παλαιότερα η προοπτική. Από εκείνη την εποχή και έπειτα, η ζωγραφική ήταν κάτι περισσότερο από σχέδιο συν χρώμα. Ήταν μια τέχνη με τους δικούς της κρυφούς νόμους και τις δικές της επινοήσεις.
Gombrich, E. H. (1994). Το χρονικό της τέχνης. Μτφρ. Λ. Κάσδαγλη. Αθήνα: ΜΙΕΤ, 331
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.