Να πάτε να δουλέψετε στα χωράφια, ρε!

Ακούγονται ιερεμιάδες από τη μια ή την άλλη βολεμένη φωνή για τους νέους έλληνες που δεν πηγαίνουν να δουλέψουν στην πρωτογενή παραγωγή, ενώ η κρίση μπλα μπλα…

Οι ίδιοι, βέβαια, λαμβάνουν δυο και τρία επιμίσθια, τα οποία αρνούνται να τα εγκαταλείψουν ώστε να μειωθεί λίγο το δυσθεώρητο νούμερο της ανεργίας των νέων (κυρίως επιστημόνων). Χαρακτηριστική η περίπτωση του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, το οποίο για χρόνια προσφέρει δυο και τρία επιμίσθια σε μέλη ΔΕΠ άλλων πανεπιστημίων, χωρίς να προσλαμβάνει στη θέση τους άνεργους νέους επιστήμονες με αποδεδειγμένο επιστημονικό έργο.

Διάφοροι άνθρωποι «που υποτίθεται ότι γνωρίζουν» τριγυρνούν εδώ κι εκεί και ασκούν υψηλή κριτική σε όλους εκείνους που δεν πηγαίνουν να δουλέψουν στα χωράφια και να μαζεύουν πορτοκάλια, αντί να στοιβάζονται στις καφετέριες και στα κλαμπς.
 

Οι νέοι έλληνες, λένε, δεν επιθυμούν να δουλέψουν [sic!], ενώ οι ίδιοι θεωρούν, την ίδια στιγμή, ότι προσφέρουν παραγωγική, παιδαγωγική και χρήσιμη εργασία, κάνοντας αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια. 

Θα ήταν, για μένα, υγιές, οι άνθρωποι να μην επιθυμούν να δουλέψουν σε δουλειές αλλοτριωτικές και παράταιρες. Η δουλειά, η εργασία, είναι κάτι που οι άνθρωποι δεν το κάνουν από ευχαρίστηση –εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- αλλά από ανάγκη. Συνεπώς, αν οι νέοι έλληνες δεν επιθυμούν να εργαστούν σε δουλειές που δεν τους ευχαριστούν σημαίνει ότι ή δεν έχουν ανάγκη να το κάνουν ή αντιστέκονται, καθένας με τον δικό του τρόπο, σε ένα σύστημα που δεν παράγει θέσεις εργασίας που να είναι επιθυμητές. 

Άλλωστε, αν είναι τόσο ευχάριστο να δουλεύει κανείς στα χωράφια και να μαζεύει πορτοκάλια γιατί δεν αφήνει ο κάθε από καθέδρας δεκάρικος το γραφειάκι του και τη δημόσια μικροθεσούλα του και να πάει ο ίδιος να γίνει αγρότης;

Α, ξέχασα. Αυτοί είναι οι άριστοι. Όλοι οι άλλοι είναι η πλέμπα…