Τον χειμώνα του 1960 ο Beckett επισκέφτηκε τη Φρανκφούρτη ώστε να
παραστεί, καίτοι συχνά δυσφορούσε, σε μια εκδήλωση προς τιμή του, την οποία οργάνωσε
ο επικεφαλής του εκδοτικού οίκου Suhrkamp, ο Δρ. Siegfried Unseld.
Σε αυτή την εκδήλωση θα μιλούσε και ο φιλόσοφος Theodor Adorno, ένας από τους συγγραφείς του
εκδοτικού οίκου, για το Τέλος του Παιχνιδιού. Νωρίτερα, την ίδια μέρα, ο Unseld είχε παραθέσει γεύμα στους Beckett και Adorno.
Εκεί, ο Adorno ανέπτυξε στον Beckett την ιδέα του σχετικά με την ετυμολογία και τη σημασία των
ονομάτων στο έργο του. Επέμενε, π.χ.
ότι ο Hamm προέρχεται
από τον Hamlet και ο
Clov ήταν παραφθορά του clown.
Ο Beckett αρνήθηκε μια τέτοια προσέγγιση του έργου του, αλλά ο Adorno επέμενε.
 |
| Th. Adorno. Η εκόνα από εδώ |
Το βράδυ, στην ομιλία του ο Adorno με την ‘αμίμητη ανέκφραστη φωνή του’
έκανε μια παρατεταμένη, βαθιά ανάλυση του Τέλους
του Παιχνιδιού, μιλώντας για την απώλεια νοήματος και ταυτότητας, για την
παρακμή και αποσάρθρωση. Φυσικά, υπογράμμισε
την προέλευση του Hamm από τον Hamlet και ότι ο Clov είναι παραφθορά του clown. Ο Beckett άκουγε υπομονετικά και στο τέλος ψιθύρισε
στον Unseld: «Αυτό σημαίνει επιστημονική πρόοδος, λοιπόν. Να συνεχίζουν οι καθηγητές τα λάθη τους!»
[πηγή: Knowlsen, J. (2001). Σάμουελ Μπέκετ. Η κατάρα της δόξας. Μτφρ. Γ. Ι. Μ. Αθήνα: Scripta, 558 - 559]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.