[ακόμη μια φορά]

σε κοίταζα

κάπως αφηρημένα αλήθεια

στα εικοσιοκτώ σου χρόνια

στον πυρετό της έξαψης

να κάνεις σχέδια για το κοινό μας μέλλον

σε κοίταζα

κι ήξερα με την πείρα των πενηνταδυό μου χρόνων

πόσο γρήγορα

τα σχέδια γίνονται σκόνη

συνέχιζες να μιλάς

τα χείλη σου πυρκαγιά

είπα

ας παρασυρθούμε

ας ζήσουμε τη χίμαιρα

κι έπειτα

δε γαμιέται

ας καταστραφούμε

ακόμη μια φορά