Έρασμος, Μωρίας Εγκώμιον (αποσπάσματα)

Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιχνίδι της Τρέλας

Η ευτυχία κρίνεται από τη γνώμη που εμείς σχηματίζουμε για τα πράγματα

Η ορθή κρίση ζητάει, άνθρωπε θνητέ, να μην είσαι πιο σοφός από τους ομοίους σου, να πηγαίνεις σύμφωνα με τη γνώμη των πολλών ή να λαθεύεις πρόθυμα μαζί τους.

Μα ίσα-ίσα αυτού είναι η τρέλα

Οι συγγραφείς […] βασανίζονται ακατάπαυτα: προσθέτουν, αλλάζουν, σβήνουν, παρατούν, ξαναπιάνουν, ξαναχύνουν, δείχνουν τη δουλειά τους, την κλειδώνουν εννιά χρόνια, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι

Αν μπορούσατε να κοιτάξετε από το Φεγγάρι, όπως άλλοτε ο Μένιππος, την αμέτρητη σύγχυση των ανθρώπων, θα νομίζατε πώς βλέπετε σύννεφο μύγες και σκνίπες

Την πλεμπάγια της Ρώμης που ξεσηκώθηκε κι ήταν έτοιμη να φτάσει στα αίσχιστα ποιος την ξανάφερε στην ομόνοια;  Μήπως καμιά φιλοσοφική ομιλία;  Καθόλου.  Είναι εκείνος ο αστείος κι απλοϊκός μύθος για τα μέλη και το στομάχι.  Ο Θεμιστοκλής είχε την ίδια επιτυχία μ’ έναν παρόμοιο μύθο, την αλεπού και τον σκαντζόχοιρο.  Ποιος σοφός λόγος θα είχε τέτοιο αποτέλεσμα όπως η ελαφίνα που σκαρφίστηκε ο Σερτόριος;  Ή τους δυο σκύλους του Λυκούργου, ή εκείνη τη διασκεδαστική ιστορία για τους δυο τρόπους να μαδάς μια αλογοουρά;  Για να μην πω και για τον Μίνωα και το Νουμά που κι οι δυο κυβερνήσανε με παραμύθια τα παράλογα πλήθη.  Με τέτοιες κουταμάρες σέρνουν το τεράστιο και δυνατό ζώο που λέγεται λαός

Κάθε μέρα σκαρφίζονται [ενν. οι ηγεμόνες] καινούριους τρόπους για να λιγοστεύουν με τους φόρους την περιουσία των ανθρώπων

H ντροπή, το ρεζίλεμα, η καταφρόνια, οι βρισιές βλάφτουν μόνο άμα τα νιώθεις

Link:

Ειρωνεία και Ουμανισμός στο Encomium Moriae