[λευκός ο έρωτας κι αιώνιος]

λευκός ο έρωτας κι αιώνιος

ποτέ του δεν κοπάζει

σαν κύμα σ' ακρογιάλι

αφρίζει και ξαφρίζει

φουσκώνει κι ύστερα γαληνεύει

σε μια στιγμή

πεθαίνει κι ανασταίνεται

κι αρχίζει πάλι

τ' ατέρμονο παιχνίδι