Το καφενεδάκι

Από τότε πού 'χεις φύγει είναι όλα σκοτεινά, 

κι η καρδιά μου μαύρες ώρες απ' τη θλίψη της περνά.

Για παρηγοριά μου μένει, η καρδιά μου να ξεχνά,

το μικρό καφενεδάκι, π' ανταμώναμε συχνά. 

Κάθομαι στο τραπεζάκι, η αγάπη ξαναζεί,

και θαρρώ αυτές τις ώρες πως βρισκόμαστε μαζί. 

(στίχοι: Κ. Μάνεση)

Watermelon

Dali, Watermelon, 1924

[η πληθώρα των ποιητών στην Ελλάδα]

Πού αποδίδετε την πληθώρα των ποιητών στην Ελλάδα;
-Στην έλλειψη άλλων ενδιαφερόντων, στην ατελή μόρφωση, στη στέρηση της χαράς…

(Τα Παρασκήνια (εφημερίδα). 22/10/1938. Μια ώρα με τον Τέλλον Άγραν)

[15 Ιουνίου 1994]

σε είδα
να τρυπάς
το πυκνό δίχτυ του ήλιου
και
να ανηφορίζεις
λευκή ιδέα
στον ουρανό

[μια μύγα]

να είναι μεσημέρι
και καλοκαίρι
σε κάποια θάλασσα
στο Αιγαίο
να έχουμε φάει κανταΐφια
και παγωτό καϊμάκι με γλυκό βύσσινο
και να είμαστε ξαπλωμένοι
γυμνοί σε μια κάμαρα
ο αέρας να κάνει τις κουρτίνες να χορεύουν σαν τρελές
μια μύγα να κάθεται πάνω στη μύτη σου
και συ να προσπαθείς να τη διώξεις
με κινήσεις κωμικού
κι εγώ να γελάω
και να σε πιάνω τρυφερά από τη μέση
και να σου ψιθυρίζω στ’ αυτί
«Οι άνθρωποι είναι για τους θεούς σαν τις μύγες στα μικρά παιδιά.
Τους σκοτώνουν για να περνά η ώρα τους».

[impetus]

το πρωί υπέκυψα

όπως κάποτε ο Σινόπουλος

στη γοητεία των μεγάλων αριθμών

και σου έγραψα

12345678987656095 ποιήματα

για καλημέρα

The Library

The Library by Jacob Lawrence (1960)

[συζητούσαμε]

συζητούσαμε
για τα μεγάλα μυστήρια της ζωής
φιλοσοφικά ερωτήματα παγκόσμια ζητήματα
υποθέσεις μετέωρες και κουβέντες μάταιες
μέσα στο καφενείο
πύκνωνε ο καπνός από τα τσιγάρα
και η ζάλη από το φθηνό τσίπουρο
η συζήτηση συνεχιζότανε αμείωτη
μόνο για μια στιγμή
ο χρόνος διεκόπη
όταν ήρθες εσύ
με την αόριστη γοητεία σου
και
συντελέστηκε το ποίημα
έπειτα πάλι
αμείωτη η φασαρία
οι γνώριμες κουβέντες
ο καπνός από τα τσιγάρα
και η ζάλη από το φθηνό τσίπουρο

~~~~~~~