Ένα πολύ πρωινό ποίημα και δύο δεκατιανά

απ' το πρωί μετρούσε τα ένσημά του
πόσες χαμένες μέρες
πόση δοσμένη ζωή
στα μυλολίθαρα του τίποτα

Συγνώμη φίλε μου 

αλλά εκσφενδονίζοντας ποιήματα 

αντί για πέτρες 

αυτός ο κόσμος 

δεν αλλάζει

κι αυτοί που πίστεψαν 

πως ο κόσμος αλλάζει 

με τριαντάφυλλα 

κοιτούν τώρα με απορία 

τα τρυπημένα τους δάχτυλα