Τα όρια του πλουραλισμού

Αντιγράφω από το Επί του Πολιτικού της Μουφ:

«[…] αντίθετα από ορισμένους μετανεωτερικούς στοχαστές που οραματίζονται έναν πλουραλισμό άνευ ορίων, δεν πιστεύω ότι μια δημοκρατική πλουραλιστική πολιτική θα πρέπει να θεωρεί νόμιμα όλα τα αιτήματα που προβάλλονται σε μια δεδομένη κοινωνία.  Ο πλουραλισμός που υποστηρίζω απαιτεί να κάνουμε διάκριση ανάμεσα σε αιτήματα που θα πρέπει να γίνονται δεκτά στο πλαίσιο μιας αγωνιστικής αντιπαράθεσης και σε αιτήματα που θα πρέπει να αποκλείονται.  Μια δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να μεταχειρίζεται όσους αμφισβητούν τους βασικούς της θεσμούς ως νόμιμους αντιπάλους.  Η αγωνιστική προσέγγιση δεν ισχυρίζεται ότι μπορεί να αγκαλιάσει όλες τις διαφορές και να ξεπεράσει όλες τις μορφές αποκλεισμού.  Αλλά οι αποκλεισμοί αντιμετωπίζονται με πολιτικούς και όχι με ηθικούς όρους.  Ορισμένα αιτήματα αποκλείονται όχι επειδή κρίνονται «κακά», αλλά επειδή αμφισβητούν τους συστατικούς θεσμούς της δημοκρατικής πολιτικής ένωσης» (Μουφ, 2010: 146 – 147).

Στο παραπάνω (θεωρητικό) πλαίσιο θα ήθελα να εξετάσω, ως μελέτη περίπτωσης, τον ρόλο του Institute for Historical Review της Νότιας Καρολίνας, ο οποίος, σύμφωνα με τον Κόκκινο, είναι ο δεσπόζων οργανωτικός θεσμός άρνησης του Ολοκαυτώματος στις ΗΠΑ (Κόκκινος, 2013: 73).  Το Ινστιτούτο προωθεί μεγάλο μέρος της «επιστημονικοφανούς σχετικής βιβλιογραφίας εκμεταλλευόμενο το νομικό διάκενο που δημιουργεί η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει, από τη μια πλευρά, τον σεβασμό της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, όπως και το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας, της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της απρόσκοπτης διάδοσης των ιδεών, από την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών.  Τα τελευταία όμως παραβιάζονται εκ των πραγμάτων από τη συγκαλυμμένη συμβολική βία των αρνητών, η οποία στην ουσία στρέφεται εναντίον των ίδιων των ελευθεριών δεδομένου ότι στον πυρήνα της λανθάνει ένα έγκλημα μισαλλοδοξίας και ρατσιστικού μίσους» (ό.π.π.).

Επομένως, σύμφωνα με τη θέση της Μουφ, τέτοιου τύπου Ινστιτούτα, Οργανώσεις κτλ. (αιτήματα δηλαδή) θα πρέπει να αποκλείονται, επειδή η 'λογική' τους στρέφεται ενάντια στον ίδιο τον πυρήνα της δημοκρατικής κοινωνίας.

Βιβλιογραφία

Κόκκινος, Γ. (2013). Ιστορικός αναθεωρητισμός και άρνηση του Ολοκαυτώματος. Στο Α. Παληκίδης (Επιμ.). Κριτικές προσεγγίσεις του ναζιστικού φαινομένου (57 - 74). Αθήνα: Επίκεντρο.

Μουφ, Σ. (2010). Επί του Πολιτικού. Αθήνα: Εκκρεμές.