[αλλάζει - δεν αλλάζει]

 ο κόσμος έλεγες αλλάζει

δεν αλλάζει

ούτε κι ο άνθρωπος

κι έφυγες 

αλλάζοντας 

τον άνθρωπο 

και τον κόσμο (του)

[γοητεία]

 

στην Ιφιγένεια

 

τα πράγματα που φεύγουν ή μας διαφεύγουν

εκείνα που έχουμε ζήσει ή που νομίζουμε ότι τα έχουμε ζήσει

μας ξυπνούν κάποτε μέσα στην ιδρωμένη νύχτα

ή ακόμα και μέσα στο άγιο μεσημέρι

μας ταλανίζουν

με τη δύναμη της συνήθειας

που διαρκώς μεταβάλλεται

και την αόριστή τους γοητεία

δώρο

ότι υπήρξαμε

και συνεχίζουμε να είμαστε ζωντανοί