3 ποιήματα της Emily Dickinson

 

Emily Dickinson Photograph: ©Amherst College Archives and Special Collections

 

I dwell in Possibility

 

I dwell in Possibility –

A fairer House than Prose –

More numerous of Windows –

Superior – for Doors –

 

Of Chambers as the Cedars –

Impregnable of eye –

And for an everlasting Roof

The Gambrels of the Sky –

 

Of Visitors – the fairest –

For Occupation – This –

The spreading wide my narrow Hands

To gather Paradise –

 

 

 

Κατοικώ στην Ποίηση

 

Κατοικώ στην Ποίηση-

Σπίτι πιο τίμιο από την Πρόζα-

Περισσότερα Παράθυρα-

Υπεροχή – στις Πόρτες-

 

Κάμαρες σαν από Κέδρους-

Απόρθητες από το μάτι-

Και για αιώνια Στέγη

Μια Δίρριχτη του Ουρανού-

 

Από Επισκέπτες –οι καλύτεροι-

Για να Διαμείνουν– Αυτό-

Το πλατύ άνοιγμα της στενής μου Αγκαλιάς

Να μαζεύει Παράδεισο-

 

------------

 

That is solemn we have ended

 

That is solemn we have ended,—

     Be it but a play,

Or a glee among the garrets,

     Or a holiday,

 

Or a leaving home; or later,

     Parting with a world

We have understood, for better

     Still it be unfurled.

 

 

Έχει τελειώσει να είναι ο δεσμός μας

 

Έχει τελειώσει να είναι

Ο δεσμός μας παιχνίδι

Ή χαρά ανάμεσα στις σοφίτες,

Ή διακοπές,

 

Ή ένα άδειο σπίτι^. ή αργότερα,

Αποχωρισμός με τον κόσμο

Καταλάβαμε, το πιο καλό

Έχει ήδη ξετυλιχτεί. 

 

------------

 

This quiet Dust was Gentlemen and Ladies

 

This quiet Dust was Gentlemen and Ladies

And lads and girls;

Was laughter and ability and sighing,

And frocks and curls;

 

This passive place a summer's nimble mansion,

Where bloom and bees

Fulfilled their oriental circuit,

Then ceased like these.

 

 

 

Αυτή η ήσυχη Σκόνη ήταν Κύριοι και Κυρίες

 

Αυτή η ήσυχη Σκόνη ήταν Κύριοι και Κυρίες

Και νεαροί και κορίτσια^.

Ήταν γέλιο και ικανότητα και αναστεναγμός

Και φορέματα και μπούκλες^.

 

 Ήταν η παθητική τοποθεσία κάποιου καλοκαιρινού σπιτιού,

Με άνθη και μέλισσες

Να στροβιλίζονται σε ανατολίτικους χορούς,

Έπειτα κι αυτοί να σβήνουν.