Ο Διόνυσος ξεκίνησε, λεν, από τις Ιντίες, ντυμένος παρδαλά μεταξωτά, φορτωμένος βραχιόλια και δαχτυλίδια, με τα μάτια αλειμμένα σουρμά, με τα νύχια βαμμένα κινά. Πήγαινε, πήγαινε κατά την Ελλάδα, κι όσο ζύγωνε στους αγνούς χαριτωμένους γιαλούς πετούσε κι από ένα φόρεμα, έριχνε στη θάλασσα τα στολίδια του, δε βάφουνταν, δεν αλείφουνταν πια. Κι όταν, τέλος έφτασε στον κόρφο της Ελευσίνας και πάτησε το ιερό ακρογιάλι, ήταν ολόγυμνος. Ο θεός της μέθης έγινε θεός της ωραιότητας.
Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας, Ισπανία, 1966: 41
