Στην ουσία κανένας δε σκοτίζεται αν η εργασία είν’ ωφέλιμο ή άχρηστο πράγμα, παραγωγικό ή παρασιτικό, αυτό που ζητούν είναι να ’χει ο άλλος μια εργασία που να φέρνει κέρδος. Σ’ όλες τις κουβέντες που ακούμε σήμερα, για ενεργητικότητα, αποτελεσματικότητα, κοινωνική εξυπηρέτηση, και τα παρόμοια, δεν υπάρχει άλλο νόημα έξω απ’ αυτό: «Βγάλε λεφτά και βγάλε όσα μπορείς περισσότερα». Το χρήμα έχει γίνει ο κύριος μετρητής της αρετής. Και σύμφωνα μ’ αυτό το μετρητή, ένας ζητιάνος δεν αξίζει τίποτα, και γι’ αυτό ακριβώς τον περιφρονούμε. Αν κανένας μπορούσε να κερδίσει, έστω και δέκα λίρες ζητιανεύοντας, η ζητιανιά θα γινόταν αμέσως έν’ αξιοσέβαστο επάγγελμα. Ο ζητιάνος, αν τον δούμε ρεαλιστικά είναι κι αυτός ένας επιχειρηματίας, που κερδίζει τη ζωή του όπως και κάθε άλλος επιχειρηματίας, με τον όποιο τρόπο του περνά απ’ το χέρι. Δεν πουλά την τιμή του, πιο πολύ απ’ όσο κάνουν οι πιότεροι άνθρωποι, απλούστατα έχει κάνει μόνο το λάθος να διαλέξει μια δουλειά που απ’ αυτή είν’ αδύνατο να γίνει πλούσιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.