Στο κιρκιρένιο χρώμα του φθινοπώρου

Οι στοχασμοί σου παίρνουν άλλοτε τη μορφή ενός δωρικού κίονα

Και άλλοτε το σχήμα ενός τρούλου

Όταν ο καιρός αγριεύει

Ανάμεσα στα κυπαρίσσια ακούς φωνές που διώχνουν την αγριάδα του ματιού

Με το σουγιά στα δόντια

Σκάβεις ήσυχα το λάκκο

Να πιούν αίμα οι δικοί σου νεκροί

Που έρχονται πέρα από το χρόνο και τραβάνε στον άλλο χρόνο

Το βράδυ στο σπίτι

Μ’ ένα ποτήρι τσίπουρο

στάζει στην καρδιά

Μνησιπήμων πόνος