ένας εκλογικός κατάλογος υποψηφίων είναι ένα πρόγραμμα

Ένα άλλο πάλι που ακούω είναι κατηγορίες ότι δήθεν πολλά κόμματα λένε τι δεν πρέπει να γίνει αλλά δε λένε τι πρέπει να γίνει.  Μ’ άλλα λόγια δεν έχουν πρόγραμμα.  Μα τι είναι αυτό το πρόγραμμα; Σκεφτείτε το πρόγραμμα της Σκάλας του Μιλάνου: υπάρχει σ’ αυτό ένας κατάλογος ονομάτων και τίτλων.  Αν διαβάσουμε «Μποκερίνι, Βιβάλντι, Στράους», ξέρουμε ότι μας περιμένει μια βραδιά γεμάτη αγγελικές μελωδίες.  Αν διαβάσουμε «Μπέριο, Μπουλέζ, Μπουσότι», ξέρουμε ότι πρέπει να ετοιμαστούμε ψυχολογικά για προκλητικούς ήχους, μακριές σιωπές, τσιρίσματα, και τόσο το χειρότερο για τους αδαείς μελομανείς που, άσχετα μ’ αυτό, πηγαίνουνε κάθε φορά και μετά παραπονιούνται.  Άρα ένας εκλογικός κατάλογος υποψηφίων είναι ένα πρόγραμμα.  Αν μας ξαναπροτείνονται γνωστά άτομα για τα οποία έχουμε λόγους να δυσπιστούμε, ξέρουμε ότι το πρόγραμμα είναι να συνεχιστεί η κατάσταση όπως ήτανε πριν, και ίσως χειρότερα, μια και παρόλο ότι αυτά τα πρόσωπα δεν ήταν επιθυμητά από το λαό, αποδείχτηκαν αρκετά ισχυρά ώστε να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους.

Μ’ αυτή την έννοια υπάρχουν ψηφοδέλτια που εξασφαλίζουνε πιο σοβαρές και συγκεκριμένες εγγυήσεις από άλλα. 

U.Eco, 1976

Η Σημειολογία στην Καθημερινή Ζωή, 205-6