La voie lactée (The Milky Way), Luis Buñuel (1969)

Ανέκαθεν με ενδιέφεραν οι αιρέσεις, όπως μ’ ενδιαφέρουν οι παρεκτροπές του ανθρώπινου πνεύματος, είτε είναι στον τομέα της θρησκείας, είτε της κουλτούρας ή της πολιτικής. Μια ομάδα φτιάχνει ένα δόγμα, κι εκατομμύρια άνθρωποι το υιοθετούν. Ύστερα αρχίζουν να εμφανίζονται οι σχισματικοί, αυτοί που πιστεύουν σε όλα τα γενικά της θρησκείας, εκτός από ένα ή μερικά σημεία. Καταδιώκονται, αποκλείονται από την ομάδα, τιμωρούνται, κι έτσι γεννιούνται οι αιρετικές διαμάχες, όπου οι άνθρωποι μισούν περισσότερο αυτόν που τους διαιρεί, παρά τον κοινώς ομολογούμενο εχθρό.

Λουίς Μπουνιουέλ

Μαρτυρίες από την Αντίσταση και τη φυλακή

Αντιγράφω μια μαρτυρία της Μαίρης Παριανού από τη ναζιστική φυλακή της Κρεμς (Αυστρία) η οποία αφορά στα ιατρικά πειράματα που έκαναν τότε οι ναζήδες:

«Μια μέρα με κατέβασαν στο ιατρείο στο υπόγειο κρυφά. Με έγδυσαν και με έβαλαν σε ένα κρεβάτι ψηλό, σαν αυτά που έχουν στα χειρουργεία. Μου έκαναν μια ένεση στον κόλπο και συγχρόνως μου έβαλαν ένα μηχάνημα από επάνω στην κοιλιά. Όπως έμαθα μετά, ήταν ακτινοβολίες. Πόνεσα πολύ, ήμουν ζαλισμένη. Σηκώθηκα και ρώτησα την κοπέλα, που τη χρησιμοποιούσαν για νοσοκόμα, τι μου έκαναν. Και μου απάντησε: «Μαίρη, γετς κάνε κιντ», δηλαδή τώρα δεν θα κάνεις κανένα παιδί».

Να σημειώσω ότι η Παριανού ήταν τότε μόλις 20 χρονών και δεν απέκτησε ποτέ παιδί...

[Παριανού, Μ. (2007). Μαρτυρίες από την Αντίσταση και τη φυλακή (1941 - 1945). Αθήνα: Φιλιππότης]