Μικρή συμβολή στην απόδομηση του 'ΟΧΙ' του δικτάτορα Μεταξά

Στο Τότε που Ζούσαμε ο Ασημάκης Πανσέληνος διασώζει έναν αφορισμό του Αλέξανδρου Σβώλου σχετικά με την (σωστή, σύμφωνα με τον Πανσέληνο) απόφαση του Μεταξά για τον Οκτώβρη του 1940: αν ήταν στην αντιπολίτευση, θα έκανε πάλι τα ίδια (344), αποφάνθηκε, υπενθυμίζοντας τη στάση του στο Μικρασιατικό, ο Σβώλος.   

Βρίσκω έναν κοινό τόνο με τον αφορισμό του Σβώλου στο Χειρόγραφο Σεπ. ’41 του Γ. Σεφέρη: «Με τον τρόπο που μας συνήθισαν να σκεπτόμαστε και να κρίνουμε οι πολιτικοί μας, δεν ξέρω καθόλου τι θα έκανε και ο ίδιος ο Μεταξάς, αν η τύχη το ‘φερνε και βρισκότανε αντιπολιτευόμενος ενός άλλου κυβερνήτη που θα είχε πάρει την απόφαση να πολεμήσει» (43).

Έχω την αίσθηση ότι τα δύο παραπάνω σχόλια αποδεικνύουν εμφατικά τον καιροσκοπισμό και τυχοδιωκτισμό του μπάρμπα Γιάννη του δικτάτορα, ο οποίος αναρωτιόταν στο τελεσίγραφο του Γκράτσι: 'λοιπόν έχουμε πόλεμο;', αδυνατώντας να πιστέψει ότι η ομογάλακτη φασιστική Ιταλία του επεφύλασσε ένα θλιβερό τέλος στην πολιτική του καριέρα (αφού γνώριζε κατά βάθος ότι η έναρξη του πολέμου σήμαινε και το δικό του τέλος στην εξουσία, ανεξάρτητα από την όποια έκβαση του πολέμου).