Στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

… τώρα –είμαι νεκρός

Στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

μ’ ακούς,

είμαι νεκρός…

αλλά συνεχίζεις να ζαρώνεις

στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

ακούς τη φωνή μου

στο γέλιο των κυμάτων, στο κλάμα της ερήμου

στα ψηλά βουνά, στους έρημους δρόμους

στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

κανένας στρατός κανένας δολοφόνος

μ’ ακούς

Κανένας

στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

δε θα μπορέσει να με ξεριζώσει από τον τόπο μου,

που έσπειρα με δάκρυα με φιλιά με όνειρα

Κανένας, μ’ ακούς

τώρα -είμαι νεκρός…

αλλά δε μπορείς να με σκοτώσεις,

ακούς τη φωνή μου

στο Κομπάνι, στο Ντιγιαρμπακίρ, στην Άγκυρα

στο γέλιο των κυμάτων, στο κλάμα της ερήμου

στα ψηλά βουνά, στους έρημους δρόμους

ακούς τη φωνή μου

πάλι και πάλι και πάλι

... δολοφόνε

10-10-2015