«Διήγηση των συμβάντων της ελληνικής φυλής»

«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς^. ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμε την επανάστασιν, διατί ηθέλαμε συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτηθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την Τουρκική δύναμη^. τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα^. αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα. Ομοιάζομεν σαν να είναι εις ένα λιμένα 50, 60 καράβια φορτωμένα, ένα από αυτά ξεκόβει, κάνει πανιά, πηγαίνει εις την δουλειά του με μεγάλη φορτούνα, με μεγάλο άνεμο, πηγαίνει, πουλεί, κερδίζει, γυρίζει οπίσω σώον^. Τότε ακούς όλα τα επίλοιπα καράβια και λέγουν, ιδού άνθρωπος, ιδού παλληκάρια, ιδού φρόνιμος, και όχι σαν εμείς οπού καθόμεθα δειλοί, χαϊμένοι, και κατηγορούνται οι καπεταναίοι ως ανάξιοι^. αν δεν ευδοκιμούσε το καράβι ήθελεν ειπούν, μα τι τρελός να σηκωθεί με τέτοια φορτούνα, με τέτοιο άνεμο, να χαθεί ο παλιάνθρωπος, επήρε τον κόσμο εις το λαιμό του». 

Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1856. Υπαγόρευσε Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης. 

Αθήνησιν: Τύποις Χ. Νικολάου Φιλαδελφέως, 1846: 190 - 191