M Train*

Ένα βιβλίο για το τίποτα, για αυτό που δεν είναι. Αλλά, κατά κάποιο τρόπο, ότι δεν είναι είναι (η απουσία είναι η μονιμότερη υπόμνηση της παρουσίας). Έτσι αυτό το βιβλίο είναι ένα πάτσγουορκ μνημών, αναστοχασμών και εμμονών. Ένα βιβλίο ονειρικών συνειρμών, μυστικών οραμάτων και μεταφυσικών στιγμών. Αποσπασμάτων ζωής, ευφραντικών διαδρομών και ποιητικών αναφορών. Το αγαπημένο της καφέ Ίνο και η απόλαυση του καφέ, η πρωινή της ρουτίνα, το μαύρο ψωμί με το ελαιόλαδο, τα βιβλία, οι συγγραφείς (ο Μπάροουζ, ο Ρεμπό, ο Ζενέ, ο Νερβάλ, ο Ζέμπαλντ, ο Μουρακάμι, ο Ίψεν), οι μπιτ ποιητές, οι λίστες, τα ταξίδια (στο Σεν Λοράν ντι Μαρονί, στο Ρέικιαβικ, στην Ιαπωνία, στο Μαρόκο, στο Λονδίνο, στο Μεξικό και αλλού) που πάντα είχαν ένα στόχο, κάτι να αποθέσει ή να φωτογραφήσει, οι πέτρες και τα βράχια, οι φωτογραφίες εμψυχωμένων ρούχων που χάνονται και βρίσκονται με τρόπο σχεδόν μαγικό και οι φωτογραφίες αντικειμένων φυλαχτών (η καρέκλα του Μπολάνιο, το κρεβάτι, οι πατερίτσες  και το φόρεμα της Φρίντα Κάλο, η γραφομηχανή του Έρμαν Έσε, το μπαστούνι της Γουλφ), τα σημειωματάρια Moleskine και η ανάγκη της γραφής ή της απομόνωσης που προσφέρει η γραφή ή η τακτοποίηση που καταφέρνει η γραφή στο εσωτερικό ή εξωτερικό χάος, ο τυφώνας Σάντι, το Άλαμο (ένα παραθαλάσσιο ερειπωμένο μπανγκαλόου που αγόρασε στο Rockaway beach της Νέας Υόρκης), οι γάτες της, ο Φρεντ και ο καουμπόι που την επισκέπτεται στον ύπνο της, οι τάφοι και οι αυτόχειρες ποιητές (η Πλαθ, ο Μισίμα, ο Ακουταγκάουα, ο Νταζάι), οι άλλοι νεκροί στη ζωή της (η μητέρα της, ο αδερφός της), οι τηλεοπτικοί ντετέκτιβ και οι ατέλειωτες αστυνομικές σειρές, η περιπλανώμενη μοναξιά και η μοναχική της ταυτότητα ως ασπίδα απέναντι στην αλλαγή που φέρνει το κύλισμα του χρόνου και το γύρισμα του τροχού της τύχης.

Φωτο: Philip-Montgromer για τους The-NY-Times. Πηγή: www.lifo.gr

Φωτο: Philip-Montgromer για τους The-NY-Times. Πηγή: www.lifo.gr

*M Train= ο σιδηρόδρομος της Νέας Υόρκης που συνδέει το Μανχάταν με το Κουίνς