[αρχαιολογία]

ταξιδεύοντας
μέσα από φύκια
και αρχαία όνειρα
μαραγκιασμένες ψυχές
των ερειπίων και της παρακμής
με ένα φεγγάρι
που βγάζει γλώσσα
σε όλα τα υποσελήνια
με την κατεστραμμένη αρχιτεκτονική του κορμιού σου
πλάι μου
και το ένα σου μάτι
πάντα αλλού
και πουθενά
νύχτες και νύχτες
ξοδεμένες στον έρωτα και στον πόνο
από τον έρωτα
γλείφοντας τις αιμάσσουσες πληγές
τα πεσμένα μάρμαρα
τα περασμένα μεγαλεία
σε τόπους αυχμηρούς
αιφνίδια αιχμάλωτους στη γεωγραφία
γεμάτους τρύπες και κραυγές
-θα έλεγες ερωτικές-
βουλιάζοντας