καμιά φορά
εκεί που διαβάζω κάποιο βιβλίο ή στοχάζομαι πάνω σ’
έναν στίχο του Σοφοκλή
νιώθω σα να ακούω
δίπλα στο αφτί μου
το γέλιο της φωνής σου
ιδανικό και αγαπημένο γέλιο
κάποτε
μα τώρα πια
μου μοιάζει ψεύτικο και κάτι σαν ξένο
και αναίσχυντο πολύ
 |
| Mark Rothko, No 20 (1957) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.